Ik weet nog goed hoe ik de dagen van mijn zwangerschapsverlof aftelde. Ik had wel zin om weer aan het werk te gaan, maar het idee om mijn lieve, kleine baby van slechts 3,5 maand oud in de handen van ‘vreemden’ te moeten geven, verscheurde me van binnen. Toch zat er voor ons niets anders op. Emiel en ik werken allebei vier dagen, mijn moeder past één dag op en Lenthe gaat dus twee dagen naar het kinderdagverblijf. Gelukkig ging (en gaat!) het allemaal hartstikke goed. Toch blijft het een spannend proces, zeker bij een eerste kindje. Vandaag hoop ik wat meer uit te kunnen leggen over wat je allemaal te wachten staat als je je kindje voor het eerst naar het kinderdagverblijf brengt. Ik heb het artikel gebaseerd op de ervaringen die ik heb bij ons kinderdagverblijf. Het kan dus zijn dat het bij andere kinderdagverblijven iets anders werkt.

Inschrijving en introductiegesprek

Als je één of meerdere kinderdagverblijven als mogelijke optie hebt gekozen, dan kun je een afspraak maken. Tijdens deze afspraak krijg je een rondleiding door het kinderdagverblijf en krijg je de gelegenheid om al je vragen te stellen. Omdat wij Lenthe al voor deze afspraak hadden ingeschreven (deze opvang was wat ons betreft de enige goede optie), hebben wij ook direct kennis kunnen maken met de leidsters van haar groep. Ik was best gespannen voor die afspraak. Gelukkig bleek het juist een hoop zenuwen weg te nemen. Omdat ik iemand ben waarbij de vragen pas later komen, heb ik samen met Emiel een week van tevoren alvast een vragenlijstje gemaakt en die verder aangevuld. Op die manier werden onze belangrijkste vragen sowieso beantwoord.

Dit waren onze vragen:

• Wat voor eten en drinken krijgen de kindjes? Veel limonade bijvoorbeeld? Of snoepjes? Hoe zit het met vers fruit? Wij letten bij Lenthe best op wat zij binnenkrijgt, dus ik wilde graag afspraken maken over wat ze op de opvang zou krijgen. Een glas limonade drinken is prima, maar niet heel de dag. Af en toe afwisselen met water kan geen kwaad.
• Hoeveel kinderen zitten er in de groep? Van welke leeftijden?
• Hoeveel leidsters zijn er per groep aanwezig? Zijn deze vast of verschilt dit heel vaak?
• Worden er uitstapjes gemaakt? Hoe dan en waar naartoe? Wij vonden het prettig om te weten dat je kind niet altijd maar in één lokaaltje hangt, maar ook af en toe eens op stap gaat, net als thuis.
• Werken er mannen op jullie kinderdagverblijf? Dit is uiteraard een beetje gebaseerd op vooroordelen, maar wij voelden ons prettiger bij vrouwen. Die zijn over het algemeen wat zorgzamer.
• Wat is het programma voor de dag? Wat zijn de activiteiten?
• Werken jullie ook met wasbare luiers? (Ik was toen nog aan het twijfelen of ik dat zelf wilde proberen)

Ook tijdens de rondleiding hebben we kritisch gekeken.

Punten van aandacht kunnen zijn:

• Bekijk niet alleen de lokalen, maar ook het speelplein en de slaapruimtes.
• Hoe gaan de leidsters om met de kinderen? Zijn ze echt betrokken?
• Hoe gaan de kindjes om met elkaar? Zijn ze geboeid met iets bezig en lekker aan het spelen?

Al deze zaken bleken bij onze opvang dik in orde. Daardoor vonden wij het ook minder spannend om haar te brengen toen het eenmaal zo ver was.

Afspraken maken

Zijn er zaken die jij graag op een bepaalde manier wilt, dan is het prettig om daar met de opvang afspraken over te maken. Wil je bijvoorbeeld liever niet dat je kind limonade te drinken krijgt? Dan is dit bespreekbaar. Wil je graag dat jouw kindje jouw afgekolfde melk krijgt op de opvang? Dan kun je dat aangeven.

Wennen

Jouw eerste werkdag is vaak niet de eerste dag dat jouw kindje naar de opvang gaat. Wij hebben tijdens ons introductiegesprek een wen-ochtendje afgesproken. Zo kan je kind alvast even kort de sfeer proeven en ben jij nog stand-by voor als het écht niet gaat. Ik heb er toen voor gekozen om haar om 08:00 te brengen, zodat ik alvast een keertje kon oefenen met vroeg opstaan. Als ik weer aan het werk zou gaan, moest ik haar ook ’s ochtends vroeg brengen. Mijn ervaring was dat ik degene was die het meest moest wennen. Terwijl Lenthe als een makke beer in haar klasje sliep en heerlijk geknuffeld werd door iedereen, heb ik zo ongeveer mijn handen er af geknaagd en panisch naar mijn telefoon gestaard. Gelukkig ging het allemaal hartstikke goed en de ochtend vloog voorbij. En heel eerlijk? Het was best fijn om weer eventjes een aantal uren iets voor mezelf te kunnen doen! (Lees: op de bank liggen en Modern Family kijken).

De eerste échte dag

Inmiddels gaat Lenthe alweer bijna een jaar naar de opvang. De eerste keer dat ik haar bracht om zelf naar mijn werk te gaan was erg vreemd. Ik had mezelf streng toegesproken om niet met een ugly cry het pand te verlaten als ik mijn dochter had afgeleverd en dat lukte gelukkig aardig. Die dag, en eigenlijk elke dag, verloopt het ritueel zo: Ik ga met Lenthe naar het lokaal waar haar groep zit. Daar zit de leidster van haar groep al in het lokaal te wachten. Meestal zijn er al wat andere kindjes al lekker aan het rommelen en spelen. We wensen elkaar goedemorgen, ik trek rustig Lenthes jasje uit en Lenthes juf vraagt of het allemaal goed met haar gaat en of er nog bijzonderheden zijn waar zij op moet letten. Deze vraag wordt standaard gesteld en er wordt ook echt de tijd voor genomen om naar het antwoord te luisteren. Als er aandachtspunten zijn, dan worden die serieus genomen. Erg prettig en geruststellend. Ik meld het bijvoorbeeld als Lenthe last heeft van doorkomende tandjes en daardoor soms slecht eet, als ze erg verkouden is of als ze slecht heeft geslapen. Ik zet haar op de grond, dan worden er speeltjes voor haar gepakt waar ze meestal direct enthousiast mee gaat spelen. Vervolgens doe ik een poging om haar een dikke afscheidskus te geven (lukt niet altijd, vorige keer werd ik als vorm van protest met een plastic auto voor mijn smoel geslagen) en daarna vertrek ik.

Hoe vindt Lenthe het om naar de opvang te gaan?

Om eerlijk te zijn zag ik er tijdens mijn zwangerschap erg tegenop om mijn kind naar te opvang te moeten brengen. Ik zag het altijd een beetje als een Plan B alternatief omdat we zelf op die dagen niet in staat zijn om bij haar te zijn. Dat gevoel is inmiddels veranderd. Lenthe heeft het enorm naar haar zin en het komt regelmatig voor dat we haar brullend mee naar huis nemen omdat ze niet weg wil. Ze kan er heerlijk buiten spelen en met de andere kindjes erbij is het een gezellige boel. Je merkt ook dat ze veel opsteekt van de aanwezigheid van oudere kindjes. Natuurlijk is het niet de 1 op 1 aandacht die ik haar kan geven als ik thuis ben, maar het is een heel leuke en leerzame aanvulling.

Gaat jouw kind/kinderen naar een kinderdagverblijf? Hoe ervaren jullie het?