Toen ik 34 weken zwanger was van Nim, ging ik voor een reguliere controle naar de verloskundige. Zij kon op dat moment niet helemaal voelen of onze uk wel met zijn hoofd in de lanceerstand lang, of dat hij in stuit lag. Bij thuiskomst bereidde ik me op ‘het ergste’ voor: een geplande keizersnede. Gelukkig kreeg ik destijds van ervaringsdeskundige Gwen al snel te horen dat het allemaal best mee valt, zo’n geplande keizersnede. Sterker nog: zij heeft er inmiddels twee achter de rug zou had niet anders gewild. Voor de rubriek ‘Mijn bevalling’ daarom vandaag: de geplande keizersnede.
Wanneer een geplande keizersnede?
Als de bevalling niet genoeg vordert en/of er complicaties voor moeder en kind dreigen te ontstaan, kan worden gekozen voor een keizersnede. Maar dat is niet het geval bij een geplande keizersnede. Deze staat namelijk al een tijdje van tevoren vast. Voor een geplande keizersnede wordt gekozen in overleg met een gynaecoloog. In Nederland wordt er echter niet snel gekozen voor een geplande keizersnede, maar in enkele gevallen is dit wel een optie. Bijvoorbeeld:
- Wanneer je al eerder een keizersnede hebt gehad. De baarmoeder kan namelijk door het litteken van de eerdere keer iets zwakker zijn, waardoor er bij voorbaat gekozen kan worden voor een tweede keizersnede.
- Als het kind in stuit ligt en een draaipoging geen effect heeft (of niet gewenst is).
- Als er sprake is van een meerlingzwangerschap waarbij de kindjes niet direct gunstig liggen.
- As er in het baringskanaal een infectie zit die gevaarlijk kan zijn voor de baby.
- Als de placenta niet goed meer functioneert.
Gwen heeft hier ervaring mee: “Mijn kindjes lagen allebei in stuit. De oudste draaide rond 31 weken in stuitligging en ook een draaipoging (de zogenaamde versie) lukte niet, ze bleef onbeweeglijk met haar hoofdje tegen mijn ribben liggen. De jongste lag al vanaf 18 weken in stuit en we hebben ditmaal niet eens een draaipoging geprobeerd. Na mijn tweede keizersnede bleek dat mijn baarmoeder licht hartvorming is. Er is dus weinig ruimte onderin waardoor het ‘logisch’ is dat de meiden hun hoofd naar boven draaiden, omdat daar meer ruimte was.”
Hoe bereid je je erop voor?
Anders dan bij een ‘gewone’ bevalling weet je bij een geplande keizersnede wanneer je kindje ter wereld zal komen. Samen met de gynaecoloog kies je een geboortedatum uit, wat natuurlijk erg bijzonder is. Meestal wordt er voor een datum gekozen in de 39ste zwangerschapsweek, in de hoop dat de bevalling zich tegen die tijd nog niet op een natuurlijke manier heeft aangediend. Maar hoe bereid je je nu precies voor op dat grote moment?
Gwen: “Ik heb op forums ervaringen gelezen en de folders van het ziekenhuis bekeken. Ik wist door deze ervaringen te lezen dat het megaveel pijn zou doen de dagen erna, maar dat je je elke dag beter zou gaan voelen en na een week niet meer voor zou kunnen stellen hoeveel pijn je buik de eerste dagen deed. Ze hadden gelijk, haha. Ik heb me verder ingelezen in de normale procedure. Zo wist ik vooraf dat mijn oudste dochter na de ingreep eventjes bij mijn hoofd gehouden zou worden en daarna met mijn man en een verpleegkundige naar onze kraamsuite zou gaan, om twintig minuten later nadat ik gehecht was weer bij me te komen in de uitslaapkamer. De tweede keer bleek de gentle sectio te zijn ingevoerd in ons ziekenhuis, dus heb ik mijn tweede meisje na een korte check-up door de kinderarts op mijn borst gekregen en is ze daar niet meer weggegaan, ook niet in de uitslaapkamer. Omdat ik wist dat dat de eerste keer niet het geval zou zijn vond ik het toen helemaal niet erg dat de oudste even met mijn man naar de suite zou gaan, de OK was immers te koud voor haar.”
Het verloop
Mogelijke complicaties
- Er kan verkeerd geprikt worden tijdens het zetten van de ruggenprik met verschillende problemen tot gevolg. Zo kan er lange tijd hoofdpijn voorkomen of kan er in een heel ernstig geval zelfs verlamming voorkomen als gevolg van een ruggenprik. Beide complicaties zijn zeldzaam, gelukkig!
- Als het om welke reden dan ook niet lukt om de ruggenprik goed te zetten, wordt er gekozen voor een algehele narcose. Het is natuurlijk het belangrijkste dat je kindje gezond ter wereld komt, maar als je dat moment zelf niet mee mag maken, is dat heel verdrietig.
- De wond kan nadien ontsteken of er kan een (kleine) bloeding ontstaan. Na een keizersnede moet je enkele dagen in het ziekenhuis blijven en ook als je thuis bent wordt hier door de kraamverzorgster goed op gelet.
- De kans op veel bloedverlies is aanwezig, al is die er ook bij een ‘gewone’ bevalling. Hierdoor kan bloedarmoede ontstaan. Soms moeten daarvoor ijzertabletten of in een enkel geval een bloedtransfusie gebruikt worden.
- Voor een eventuele volgende zwangerschap kan een eerdere keizersnede wel gevolgen hebben. Zo kan de placenta zich aan het litteken hechten, waardoor die na een volgende bevalling niet goed las kan komen. Het litteken blijft een zwakke plek dus de baarmoeder kan tijdens een tweede (vaginale) bevalling scheuren op de plek van het litteken, wat ernstige gevolgen voor moeder en baby heeft.
Al met al zijn er een aantal complicaties te noemen waar je liever niet mee te maken krijgt. Toch komen die gelukkig niet vaak voor en is een geplande keizersnede niet voor niets. Gynaecologen maken hierin een afweging.
Advies
Tot slot vroegen we Gwen om advies voor moeders die een geplande keizersnede tegemoet gaan. Uiteraard had ze dit: “Geef je eraan over! Het herstel doet pijn, dat is gewoon zo, maar elke dag voel je je weer iets beter. Hoewel je het je op dag drie nog niet kan geloven, zul je merken dat je je op dag acht niet meer voor kunt stellen datje een week ervoor zoveel pijn had. Neem je rust, laat je verwennen door je gezin en kraamhulp, ga niet tien keer de trap op- en af de eerste dagen. Met rust herstellen je buikspieren het snelst. En laat je trouwens vooral niet aanpraten dat een keizersnede een mindere bevalling is. Dat gevoel heb ik zelf nooit gehad, maar hoor je heel vaak. Het is gewoon een bevalling, alleen dan via een andere weg. En het is gewoon hartstikke magisch om zo’n klein meisje uit je buik te zien komen, zelfs als dat via een grote snede gaat. Succes en misschien heb je nog iets aan mijn tips over een voorbereiding op een keizersnede.”
We willen Gwen onwijs bedanken voor haar bijdrage aan dit artikel. Ik vond het erg interessant om te lezen hoe een geplande keizersnede in z’n werk gaat en wat daarbij komt kijken, aangezien het nogal een ver-van-mijn-bed-show was.
Heb jij te maken gehad met een (geplande) keizersnede? En/of lijkt het je leuk om op ‘Mama zoekt uit’ ook een keer een bijdrage te leveren aan deze rubriek, waarin we steeds het verhaal van een andere soort bevalling vertellen? Mail me dan op betty[@]mamazoektuit.nl 🙂